Hulda - Úr ljóðinu Sorg Þar sem blóm í laufalautum
ljúfu máli saman tala,
sem að ást og angur skilja, ?
blágresi og burknar grannir,
brönugrös og músareyra,
ljósberi og lækjarstjarna,
litlar fjólur, æruprísar,
gullmura og gleym-mér-eigi, ?
vildi ég mega minnast þín.
|
Ættkvísl |
|
Diphasiastrum |
|
|
|
Nafn |
|
alpinum |
|
|
|
Höfundur |
|
(L.) J. Holub, Preslia 47: 107 (1975) |
|
|
|
Ssp./var |
|
|
|
|
|
Höfundur undirteg. |
|
|
|
|
|
Yrki form |
|
|
|
|
|
Höf. |
|
|
|
|
|
Íslenskt nafn |
|
Litunarjafni |
|
|
|
Ætt |
|
Lycopodiaceae |
|
|
|
Samheiti |
|
Diphasium alpinum (L.) Rothm.
Lycopodium alpinum L. |
|
|
|
Lífsform |
|
Fjölær gróplanta |
|
|
|
Kjörlendi |
|
Vex í grýttum jarðvegi innan um lyng og hrís eða í bollum og snjódældum. |
|
|
|
Blómlitur |
|
|
|
|
|
Blómgunartími |
|
Gróbær í ág.-sept. |
|
|
|
Hæð |
|
0.08-0.15 m (jarðl. greinar allt að 0.5 m) |
|
|
|
|
|
|
Vaxtarlag |
|
|
|
|
|
Lýsing |
|
Sígræn jurt, með langa, jarðlæga, ljósgræna, blöðótta stöngla með uppréttum eða uppsveigðum, marggreindum greinum, 8-50 sm á lengd. Uppréttar greinar verða gjarnan 8-15 sm en jarðlægir stönglar eru oft allt að 50 sm eða lengri.
Blöðin dökkgræn og bládöggvótt, kúpt utan, smá, lensulaga og heilrend, sljóydd, aðlæg með aðsveigðum jöðrum svo sprotarnir virðast grennri en á hinum jöfnunum, 3-4 mm á lengd og oftast í fjórum jöfnum röðum.
Gróhirslur í öxlum sérstakra gróblaða sem standa í gróöxum efst á uppréttum greinum. Gróblöðin flöt, oddmjó og breiðfætt, með óreglulega tenntum jaðri, hvert með eina gróhirslu í blaðöxlinni. Sjaldan gróbær, og þá í ágúst.
LÍK/LÍKAR: Engar. |
|
|
|
Jarðvegur |
|
|
|
|
|
Heimildir |
|
1,2,3,9, HKr |
|
|
|
Reynsla |
|
"Var fyrrum notaður til litunar, aðallega með öðrum litagjöfum. Hefur að öðru leyti líka verkun og lyngjafni". (Ág.H.) |
|
|
|
|
|
|
Útbreiðsla |
|
Algengur eða allvíða á norðanverðu landinu en sjaldgæfur sunnanlands.
Önnur náttúruleg heimkynni t.d.: Arktísk (pólhverf), Norðurhvel; Evrópa, Asía, N Ameríka |
|
|
|
|
|